Frankrijk

Frankrijk is het meest toonaangevende wijnland, ook al zijn er andere die dit land op sommige punten overtreffen. Zo produceert Frankrijk niet altijd de meeste wijn van de wereld – soms is dat inderdaad Frankrijk, maar vaak is het Italië. Bovendien zijn er veel landen die meer goedkope wijnen produceren, zoals Chili en Zuid-Afrika. En Frankrijk heeft zelfs niet het meest gunstige klimaat: doordat weersinvloeden per jaar verschillen, is de kwaliteit van Franse wijnen wisselend. Er zijn landen met een stabieler klimaat, zoals Australië. Toch gelden veel Franse wijnen als ijkpunt voor de rest van de wereld. Het succes van Frankrijk als wijnland is gebaseerd op een aantal factoren. Frankrijk heeft een bijzonder complexe geologische geschiedenis, waarin zich veel verschillende bodemsoorten hebben ontwikkeld. de relatief noordelijke ligging, waardoor druiven in veel gebieden moeilijk rijp worden. Deze lange rijpingsperiode is gunstig voor de ontwikkeling van complexe aromastoffen en het behoud van goede zuren. Door de eeuwen heen hebben wijnboeren veel geëxperimenteerd en zo ontdekt welke druivenrassen het best gedijen op verschillende bodems. Op dezelfde manier hebben ze de beste vinificatietechnieken ontdekt. Veel van de huidige kennis is op Franse universiteiten ontwikkeld. Frankrijk heeft een enorme verscheidenheid aan druivenrassen en wijntypen. Deze komen uit verschillende gebieden. Als onderdeel van de Europese Unie is Frankrijk uiteraard onderworpen aan de Europese wijnwetgeving. In het totaal is er in Frankrijk ongeveer 850.000 ha wijngaard. Ongeveer de helft daarvan is ingedeeld in de hoogste categorie. De Franse term voor de hoogste categorie kwaliteitswijnen is: Appellation d’Origine Protegée (AOP). De iets lagere categorie heet: Indication Géographique Protegée. Deze termen wijken af van wat eerder gebruikelijk was. Onder de oude regelgeving sprak men van Appellation d’Origine Controlée (AOC) voor het hoogste niveau en Vin de Pays voor de categorie daaronder. Tot 2011 mochten de oude termen nog gebruikt worden, dus je zult ze nog tegenkomen. Een enkele keer zul je wellicht VDQS op een etiket zien. Dat was vroeger een niveau dat alleen Frankrijk kende en tussen de Vin de Pays en de Appellation Controlée geplaatst was. Er zijn honderden verschillende erkende herkomstbenamingen, kortweg appellations, in Frankrijk. Alle Franse appellations staan onder controle van het Institut National des Appellations d’Origine (INAO). De Franse appellationwetgeving geldt overigens niet alleen voor wijnen: ook andere landbouwproducten kunnen in aanmerking komen voor een beschermde herkomstbenaming, zoals groente, fruit, kaassoorten, boter, vlees, ham en eau-de-vie. Een gebied krijgt een appellationtoekenning als het een wezenlijke bijdrage levert aan de smaak van het product. Met andere woorden: als een soortgelijk product uit een ander gebied komt, smaakt het meestal anders. De appellation staat altijd op het etiket vermeld. De grenzen van ieder AOP-gebied zijn nauwkeurig vastgelegd. Om het karakter van de AOP-producten te beschermen zijn er bovendien regels opgesteld, die per gebied verschillen. In het algemeen gaan die regels voor AOP-wijnen over de volgende zaken – gebruik van druivenrassen, met name welke rassen wel en niet zijn toegestaan in bepaalde gebieden – minimale alcoholgehalten en soms ook het maximale alcoholgehalte – mostgewicht op het moment van oogst – maximale oogstrendementen, meestal uitgedrukt in hectoliters wijn per hectare en soms in kilo’s druiven per hectare – plantdichtheid met een minimaal aantal stokken per hectare – snoeimethode – onderdelen van de vinificatie – verplichte keuring van de wijn.