Mosel

Mosel (Nederlands: Moezel) is een wijnstreek in Duitsland rond de rivieren de Moezel, de Saar en de Ruwer tussen de Hunsrück en de Eifel in het Rijnleisteengebergte. De Moezel strekt zich in Duitsland uit tussen Koblenz en Trier (Rijnland-Palts). De streek is bekend om zijn voornamelijk witte wijnen van de Riesling, Elbling en Müller-Thurgau druiven. De meeste wijnen zijn halfzoet of zoet, maar de laatste jaren neem het aantal droge wijnen toe en bedraagt thans zo’n 41%. Ongeveer de helft van de percelen liggen op steile hellingen met een stijging van meer dan 30% en in terrassen.De wijnbouwgeschiedenis van de Moezel gaat terug tot begin 4e eeuw, en onder impuls van Karel de Grote werd omstreeks 800 een selectie van de beste druiven en de beste liggingen, gecombineerd met een strenge wetgeving voor wijnbouwers en handelaren, doorslaggevend voor het ontstaan van een kwaliteitsgebied. Het hoogtepunt van de wijnbouw aan de Moezel was omstreeks 1600, toen het verbruik per inwoner op ongeveer 120 liter per persoon lag, en de moezelwijn in heel Europa erg gewaardeerd was. Ruim 300.000 hectare besloeg het wijnbouwareaal van de Moezel. Anno 2009 is dat ongeveer 9.000 hectare. In de 17e eeuw echter waren de crisis en tal van oorlogen het begin van een eerste verval van de moezelwijn. Daarenboven liet ook het klimaat in die periode te wensen over. Eind 17e eeuw echter kende de moezel een heropbloei, mede door de intrede van de Rieslingdruif, die op de hellingen van de Moezel van hoge kwaliteit is. In de tweede helft van de negentiende eeuw sloeg het noodlot opnieuw toe (en dit keer in heel Europa), en werd twee derde van alle wijnstokken aangetast door druifluis. Daarna volgden nog twee wereldoorlogen. Zo kwam het dat men begin jaren vijftig van de twintigste eeuw werkelijk van een nieuwe start kon spreken. Men bracht de opbrengst per hectare constant hoger (van 50 hl, tot boven de 100 hl per hectare) door het systematisch bestrijden van plagen, verbeterde productiemethodes en productieve druivenrassen. Het verbruik per persoon in die periode lag echter maar op 25 liter, zodat men steeds meer begon te exporteren en meer en meer goedkope massaproducten op de markt bracht, waardoor de Duitse wijnbouw het imago van goedkoop massaproduct heeft gekregen. Begin jaren negentig echter begon de grote ommezwaai en begrepen sommige wijnbouwers dat ze enkel nog met kwaliteit een plaatsje op de markt konden veroveren. Ze namen maatregelen als minder opbrengst per hectare, uitsluitend volrijpe druiven oogsten, voor de beste kwaliteit manueel oogsten en hygiënisch werken in de kelder, wat ervoor zorgde dat heden ten dage bij meerdere wijnbouwers aan de Moezel echte topkwaliteit te verkrijgen is. De wijnbouwersvereniging Bernkasteler Ring – die overigens al sinds 1899 bestaat – wordt steeds actiever. Ook in het meest gunstige wijngebied de “Mittelmosel” is een goede Riesling niet vanzelfsprekend. Een de wijnmaker zal zich hier bijzonder voor moeten inspannen. Men kent ook hier de verschillende wijn klassificaties.